काजवा

रात्रीच्या गर्द अंधारात, एकटाच स्वछंद मनाने फिरणारा आणि क्षणिक आयुष्य सुखाने जगणारा....तो एकमेव





आठवड्याभरा पूर्वी  मी  "UP IN THE AIR" हा इंग्लिश चित्रपट बघितला.चित्रपटाची संकल्पना  एक दम मस्त आहे . सध्याच्या कॉर्पोरेट जगातील आपले जीवन ह्याची एक उत्तम निर्मिती आहे .

चित्रपटाचा नायक (माफ करा मी तितका इंग्लीश चित्रपटांचा चाहता (FAN ) नसल्यामुळे मला चित्रपटाच्या कॅरक्टची खरी किंवा पिक्चर मधली नावेदेखील माहीत नाहीत) एक साधारण मध्यम वयस्कर व्यक्ती दाखवलेला आहे 40शी दरम्यानची.
आज कालच्या कॉर्पोरेट जगात जे चालते त्याचा तो एक उत्तम प्रतिनिधी ठरतो, "गरज सरो वैद्या मारो" ह्या म्हणी प्रमाणे त्याचे काम एकच लोकांना कमी करणे . तो कारखान्याच्या (companychya ) निरनिराळ्या कार्यालयांना(ऑफिससला) भेट देऊन फक्त लोकांना स्वेच्छानुवृत्ती (वॉलंटरी रिटाइयर्मेंट) स्वीकारा हाच संदेश देतो रॅदर त्यांना हातात फॉर्म देऊन त्यावर ताबडतोब अमल बजावाणी करायला सांगतो, तो एका मॅनेजर आणि फ्रीलॅन्स लेक्चरर च्या रूपात दाखवला आहे.






कॉर्पोरेट जागाप्रमाणेच त्याची एक प्रेयसी असते , आज काल लोकांची असते तशीच फक्त एकमेकांच्या  करमणुकीसाठी. जीवनातील आनंद लुटण्यासाठी असे म्हणा हवे तर.
एक दिवस बहीनीचे लग्न ठरले आहे असे त्याला कळते , लग्नाच्या दिवशी बहीनीचा होणारा नवरा नकार देतो आणि म्हणतो की काय उपयोग आहे लग्न करून का अडकून राहायचे ह्या बंधनात.
तेंव्हा त्याची आईई(नक्की माहीत नाही आई किंवा कोण ते)  त्याला (नायकला) सांगते आज तुझी गरज आहे ह्या घराला बहीनीचे तुटणारे घर वाचाव , बहीनीच्या भावी नवर्याला समजाव आणि लग्नास तयार कर. तो हुशार व्यक्ती असल्यामुळे तो त्याचे मन परावृत्ता करतो आणि भहिनीचे मोठ्या दिमाखात लग्न होते . लग्नात समारभात त्याच्या सोबत असते ह्याची ( नायकाची) तीच प्रेयसी .
तो हे लग्नकार्य उरकून पुन्हा निघतो आपल्या ठरलेल्या कामावर , कामावर जाताना त्याला बहीनीच्या लग्नातले प्रसंग आठवतात , एके दिवशी अचानक एका सेमिनार अर्धवट टाकून निघून जातो, तो त्या सेमीनारचा वक्ता असतो.
कारण असे असते की त्याला आत्ता कुटुंब ह्याची खरी जाणीव झालेली असते , तो त्या प्रेयासीच्या माहीत असलेल्या पत्यावर जातो आणि त्याला खरे काय ते कळते .
आज कालचे खरे कॉर्पोरेट आयुष्या काय असते आणि काय चालू आहे ह्याचे एक उत्तम उदाहरण म्हणजे हा चित्रपट आहे . नायकला खरे काय कळते हे मी संगण्यापेक्षा पहिले तर फार उत्तम ठरेल आणि त्यातून आपण काही बोधा घेतला तर निर्मात्यची जी संकल्पना आहे आणि ज्या करणासाठी ती निर्मिती केली आहे त्याचा मोटो( मॉडर्न मराठीत त्याला उद्देश किंवा ध्येया म्हणता येईल) सफल होईल.

माझया भाषेत थोडक्यात सांगायचे तर ते असे असेल:-
माणूस हा एक गाढव प्राणी आहे, एका नदीत उभा असलेला . त्याचा प्रवास सुरू होतो नदीच्या एका तीरवरून आणि जायचे असते नदीच्या दुसर्या तीरावर. त्या गाढवावर असते एक साखरेचे पोते .साखरेच्या पोत्याला आपण त्या माणसाच्या आयुष्यातल्या त्याच्यावर असलेल्या अपेक्षा म्हणू. सामाजिक किंवा त्याच्या जवळच्या नातेवाईकंकडून किंवा त्याच्या स्वतःच्या. जर का तो ती नदी ओलांडताना थांबला किंवा थकला आणि त्याने थोडी विश्रांती घ्यायचा विचार केला तर त्याला त्याची परवानगी नाही.
कारण नदीच्या पात्रात (पाण्यात) तुम्ही (गाढव) मध्येच बसला तर साखर विरघाळून नदीत मिसळून जाणार, त्यामुळे  नदीचे पैलतीर  गाठल्याशिवाय त्याने मध्ये थांबायचे नाही.



थोडक्यात काय, माणसाने आपल्या व्यक्‍तिगत/कौटुंबिक जीवनाला(Personal Life) सगळ्यात महत्व द्यावे कारण ते त्याच्या सोबत आयुष्यभर राहते, त्याचे व्यावसाईक जीवन(Professional Life) हे आज आहे तर उद्या नसेल किंवा ते बदलेल पण त्याच्या सोबत त्याच्या सुख दुखच्या काळात त्याच्या सोबत असतात ते त्याचे कौटुंबिक जीवनातील सोबती आणि मित्र.

विशेल्षण  कसे वाटले हे जरूर कळवा  ,म्हणजे पुढचे विशेल्षण आणि त्याचा थोडक्यात सार लिहिण्यास आणि सगळ्यात महत्वाचे म्हणजे मला सुधारण्यात फार मोठी मदत होईल.
भेटूच पुन्हा अश्याच एका नवीन विषयासह माहीत नाही केंव्हा आणि कधी , पण भेटूच ह्या आशेवर

आशेवर राहण्यात किंवा वाट पाहण्यात काही मजाच निराळी आहे नाही का ???

Greeting हे झाले आज कालच्या तरुण मुलांच्या भाषेत परंतु मराठीत शिकलेल्या आणि मराठीवर प्रेम असलेल्या तरुणाच्या भाषेत सांगायचे तर "अभिवादन" थोडा जड आहे पण काय करणार भाषाच तशी प्रगल्भ . असो तर विषय असा कि अभिवादन .

वेळ :- शनिवार सकाळ साधारण ९ ते १० च्या दरम्यानची
स्थळ :- कॅरी, नॉर्थ कॅरोलिना

मी माझ्या घराच्या बाल्कनी मध्ये नेहमीपेक्षा निराळा( निराळा अश्या साठी म्हणालो कारण या वेळेला मी सहसा जागाच नसतो , कारण आपली शनिवारची पहाट होतेच मुळी १०.३० ला आणि त्यात आणखी भर म्हणजे मीच तयार करून घेतलेला चहा ) , चहा घेत बसलो होतो . आजची पहाट जरा निराळी होती , पहाट निराळीच असते पण तिचा आनंद घ्यायला मी लवकर उठत नसतो .एका बाजूला हातात चहा डिशमध्ये "Parle-G" ( हो मी अजून सुधा Parle-G ची बिस्किट आणि ते सुधा अमेरिकेत तितक्याच आवडीने जसा लहानपाणी बाबांनी आणल्यावर खाण्यात मज्जा घेऊन खायचो तसाच आजदेखील खातो .) आणि बाजूला laptopवर "अजनबी मुझको इतना बता ( प्यार तो होना हि था ) " ऐकत बसलो होतो .
माझ्या बाल्कनीच्या समोर मोठे lawn (भुईसपाट कापलेल्या गवताचे पटांगण) आहे , तिथे एक कुटुंब फिरताना दिसले . कुटुंब म्हणजे बाबा आणि त्यांच्या २ छोट्या मुली . अमेरिकन कुटुंब होते . आई जवळपास दिसत नव्हती कदचीत गाडीत असावी अमेरिका आहे जास्त खोलात न जाणेच बरे नाही का .छोटी मुलगी साधारण ४ ते ६ वर्षांची असावी आणि मोठी ६ ते ८ वर्षांची असावी . मुली गवतात खेळण्यात मग्न होत्या आणि बाबात्यांचे video शूटिंग करण्यात.
मला थोडे आश्चर्य वाटले लहान मुले गवतात खेळणे हे काही विशेष नाही .बाल्कनीतून बघण्यात निराळाच आनंद येत होता .जिज्ञासा निर्माण झाली कि बाबा मुलींचे शूटिंग का करत असावेत. जाणून घेण्याच्या इच्छेने मी चहा संपवली आणि खाली गेलो . अमेरिकेत तुम्ही अनोळखी असलात तरी समोरची व्यक्ती तुम्हाला अभिवादन नक्की करते , आत्ता ८ -१० महिने इथे राहिल्या नंतर हे माझ्या लक्षात आले होते . हाच माझा एकमेव मार्ग त्या व्यक्तीशी (बाबांशी) संपर्क साधण्याचा .
मी खाली जाईपर्यंत साधारण २० ते २५ मिनट झाली असावीत , थोडा मुद्दाम उशीर केला मला त्या व्यक्तीच्या शूटिंग मध्ये व्यत्यय आणायचं नव्हता , पण चिकित्सा काही जात नव्हती . हो नाही करता करता केली हिम्मत आणि खाली गेलो . त्या व्यक्तीला "शुभ प्रभात" म्हणालो . ( हा हा हा हसायला आले न अमेरिकेत शुभ प्रभात म्हणत आहे म्हणून , मी देखील त्या व्यक्तीला Good morning असेच म्हणालो ). त्या व्यक्तीने देखील मला Good morning असे अभिवादन केले. मी म्हणालो " nice warm Saturday morning right sir ? " , ती व्यक्तीदेखील म्हणाली "yes sir , after long time a warm Saturday morning ".
मी त्या व्यक्तीला म्हणालो ," i stay in that house , (माझ्या घराच्या दिशेने बोट करत) . from past ३० minutes was enjoying the weather and watching that you were shooting your daughters. was curious about it " .ती व्यक्ती म्हणाली "yup sir , i get very less time to enjoy with my family as i work in a firm , whole week I will be busy in my routine office life . so today i purposefully came with my family here to spend some time with my daughters and wife ". मग मी एक स्मित हास्य केले ( मनात म्हणालो मी देखील असाच घाणीच्या बैलासारखा असतो रे बाबा , पूर्ण आठवडा आपल्याच धुंदीत आणि कामात ). मी जिज्ञासा म्हणून म्हणालो," was wondering , you was doing video shooting ". ( मी फोटो शूट करणारा व्यक्ती आहे, मला video शूटिंग पेक्षा फोटो शूटिंग ला मज्जा येते )ती व्यक्ती( john , आत्ता पर्यंत नावाची ओळख झाली होती ) म्हणाली," yes , as i said i get very less time that also in the very nice and warm morning . when my daughters will grow up or during the time when I will be in my house with my daughters will watch these videos and will show them as well how we spend good time and how they were looking at the time when they were child ".


तेवढ्यात त्याची बायको तिथे आली , तीला देखील मी अभिवादन केले आणि काढता पाय घेतला.त्याला आणि त्याच्या बायकोला " have a gr8 day ahead and happy weekend to you " आणि स्मित हास्य करून निघालो .

अमेरिकेत एक गोष्ट प्रामुख्याने मला जाणवली ती म्हणजे माणसाची privacy (एकांत ) . अमेरिकेत privacy ला फार महत्व आहे तुम्ही कोणाची privacy मोडू शकत नाही .मला त्या माणसाचे विचार फार पटले आपल्या आयुष्याच्या चांगल्या क्षणांना उपभोगण्या बरोबर त्याने ते कॅमेराच्या मदतीने बंदिस्त केले होते . पुढे जेंव्हा कधी तो ती चित्रफित (picutre /video ) आपल्या फमिली बरोबर बघेल तेंव्हा तो आनंदात असेल.

सुरुवातीच्या काळात जेंव्हा अमेरिकेत आलो होतो , तेंव्हा अनोळखी व्यक्ती आपल्याला अभिवादन करते आहे हे थोडे चमत्कारिक वाटे . त्यात एखाद्या सुंदर ( आणि ते पण अमेरिकन ) तरुणीने म्हणावे मग तर काय दिवसच आनंदात गेला . तेंव्हा विचार करायचो आपण अनोळखी सोडाच पण ओळखीच्या किती मुलीना "शुभ प्रभात " असे म्हणायचो , आठवतच नाही म्हणा .मला आठवते त्या प्रमाणे मी हे असे अभिवादन माझ्या इंजीनियरिंगच्या वर्गात प्रथम केले , ते देखील मित्र मला म्हणाला तेंव्हा .

आत्ता तुम्ही म्हणत असाल कि लेखाचे नाव अभिवादन का दिले , तर ते अशासाठी कि अभिवादन ह्या एकमेव दुव्याने मला त्या व्यक्तीशी (John )शी संपर्क करता आला आणि कुतूहल/जिज्ञासा पूर्ण झाली .असो आत्ता वेळ आली आहे शाहरुख खानच्या त्या जुन्या गाण्य्ची , हो हो तेच राजू बन गया gentleman मधले "दिल है मेरा दिवाना , यारो मैं तो चला "






बोम्मारिल्लू



काल एक ब्लॉग वाचताना ह्या सिनेमाचा उल्लेखा मध्येचा आला आणि काही टाइंपयास नव्हता म्हणून माझ्या अण्णा (साउत इंडियन हो) मित्राला विचारले की बाबा हा पिक्चर कसा असावा .

तर तो म्हणाला मी बघितला नाही पण लोक म्हणतात चांगला पिक्चर आहे .

मी ठरवले की बघून बघुया ...कसा आहे तो ते .... म्हणून मग गूगले वर गेलो आणि youtube सर्च केले.

आत्ता पिक्चर तर अण्णा ...मग मला त्यातले काही कळणार नाही म्हणून मग इंग्लीश सबटाइटल असलेला सीक्वेन्स सेलेक्ट केला.
सिनेमाची सुरूवात फार सुंदर आहे ... लहान मुलगा वाळूत चालत असतो ...त्याचे बाबा त्याला आधार देण्यासाठी आणि त्याचे पहिले पाउल नीट पडण्यासाठी मदत करत असतात .
पण हे पहिले पाउल किती ठिकाणी आणि किती वेळा त्यांनी सावरावे ह्याला प्रत्येक बाबांनी ठरवायला हवे आणि मुलाला कसे वाढवावे हे फार सुंदर रित्या सांगितले आहे .

सिनेमाचा नायक सिद्धार्थ ....सिदूच्या भूमिकेत शिरून इतक्या बारकाईने वयात आलेल्या मुलाची अवस्था इतक्या सुंदररित्या साकारून दाखवतो की ते खारोखार समोर घडत असावे आणि आपण त्यांच्यातल्या पैकी एक आहोत असे भासावे .


सिद्धू मूळचा सुखवस्तू घरातला आणि एकत्र कुटुंबातला ..... एकत्र कुटुंब म्हणजे हल्ली जे मुंबईत वाढते तसे ... आजी आजोबांचे नाही .... आणि नायिकेच्या भूमिकेत आहे गेनेलिना ( हसिनी म्हणून.... हो तीच जाणे तू या जेणे ना मधली नायिका .....अहो नाही आठवली ....... मुलाला विचारा की पापू कॅन नॉट डॅन्स साला जरा सर्च करून दे )



सगळा पिक्चर फिरतो ते घरचा मुख्य करतापुरूष आणि वडील या नात्याने बाबांनी मुलांसाठी घेतलेले कष्ट आणि मुलांची काळजी करता करता त्या मुलांवर घातलेली बंधने ह्या भोवती. मुलगा वायताता आला की किंवा वाढताना ही त्याला त्याची एक चोइस असावी आणि ती त्या मुलाच्या बापणे जपावी हीच एक अपेक्षा आहे सिनेमाची ...जर ती जपली नाही तर कसे होते ते ह्या पिक्चर मध्ये सुंदररित्या मांडले आहे .

नायिकेचा नायकाच्या जीवनात प्रवेश झल्यावर त्याला ते प्रकर्षाने जाणवते आणि मग त्याची झॅलेली घुसमट .... हे आहे बोम्मारिल्लू.
बोम्मारिल्लू चा तेलुगू मध्ये अर्थ आहे की स्वप्नतले घर किंवा इंग्लीश मध्ये सांगायचे तर टॉय हाउस ...असे घर की जे आपण स्वप्नात पहावे आणि ते सत्यत उतरायचा प्रयातना करावा.

पिक्चर बद्दल अजुन सांगत नाही कारण की सिनेमाचा गाभा सांगितला तर पिक्चर बघण्याची उत्कताता निघून जाईल .... तसा मी देखील हा पिक्चर फार उशिरा पहीला असे महनावे लागेल ...कारण पिकुत्रे रिलीस झला आहे २००६ साली आणि मी बघत आहे २००९ च्या डिसेंबर महिन्यात ......म्हणजे मी तब्बल 3 वर्ष साधारण पाठीमागे आहे ...

असो कधीही ना बघण्यापेक्षा एक बरे आहे की बघून झले आणि नंतर अजुन उशीर झला असे म्हणायला नको ....

तुम्हीही बघा आणि जर का ह्या ब्लॉग ने तो बघून तुमचा वेळ सफल झला असे वाटले तर मग मला आभरची नोंद ठेवा म्हणजे तुमच्या साठी अजुन काही पिक्चरचे विश्लेषण( जास्त मराठी झले नाही .....एक डम जड असे .... सोप्या मराठीत त्याला रिव्यू म्हणतात) लिहीत जाईन ..



"अग्गोबाई-ढग्गोबाई" या अल्बममधल्या "दूर देशी गेला बाबा" या स्वतःच्याच गाण्याला उत्तर म्हणून वडीलांच्याभूमिकेतून "दमलेल्या बापाची ही कहाणी तुला" हे गाणं संदीपनी नुकतंच लिहीलेलं आहे. "आयुष्यावर बोलू काही" च्या५०० व्या भागात संदीप-सलीलनी हे गाणं पहिल्यांदा सादर केलं:


* (सलीलचा आवाज) पद्य:
* कोमेजून निजलेली एक परी राणी
* उतरले तोंड,डोळा सुकलेले पाणी
* रोजचेच आहे सारे काही आज नाही
* माफी कशी मागू पोरी मला तोंड नाही
* झोपेतच घेतो तुला आज मी कुशीत
* निजेतच तरी पण येशील खुशीत
* सांगायाचे आहे माझ्या सानुल्या फुला
* दमलेल्या बापाची ही कहाणी तुला....
* ना ना ना ना ना.. ना ना ना ना ना....
.....................................................................
* आटपाट नगरात गर्दी होती भारी
* घामाघूम राजा तरी लोकलची वारी
* रोज सकाळीच राजा निघताना बोले
* गोष्ट सांगायाचे काल राहूनिया गेले
* जमलेच नाही काल येणे मला जरी
* आज परि येणार मी वेळेतच घरी
* स्वप्नातल्या गावामध्ये मारू बघ खेळी
* खर्‍याखुर्‍या परीसाठी गोष्टीतली परी
* मांडीन मी थकलेल्या हातांचा झुला
* दमलेल्या बापाची ही कहाणी तुला....
* ना ना ना ना ना.. ना ना ना ना ना....
....................................................................
* (संदीपचा आवाज) गद्य:
* ऑफिसात उशीरा मी असतो बसून
* भंडावले डोके गेले कामात बुडून
* तास-तास जातो खाल मानेने निघून
* एक-एक दिवा जातो हळूच विझून
* अशा वेळी काय सांगू काय-काय वाटे
* आठवासोबत पाणी डोळ्यांतून दाटे
* वाटते की उठूनिया तुझ्या पास यावे
* तुझ्यासाठी मी पुन्हा लहानगे व्हावे
* उगाचच रूसावे नि भांडावे तुझ्याशी
* चिमुकले खेळ काही मांडावे तुझ्याशी
.....................................................................
* (सलीलचा आवाज) पद्य:
* उधळत खिदळत बोलशील काही
* बघताना भान मला उरणार नाही
* हसूनिया उगाचच ओरडेल काही
* दुरूनच आपल्याला बघणारी आई
* तरीसुद्धा दोघेजण दंगा मांडू असा
* क्षणा-क्षणावर ठेवू खोडकर ठसा
* सांगायाची आहे माझ्या सानुल्या फुला
* दमलेल्या बापाची ही कहाणी तुला....
........................................
* (संदीपचा आवाज) गद्य:
* दमल्या पायाने जेव्हा येईल जांभई
* मऊ-मऊ दूध भात भरवेल आई
* गोष्ट ऐकायला मग येशील ना अशी
* सावरीच्या उशीहून मऊ माझी कुशी
.....................................................................
* (सलीलचा आवाज) पद्य:
* कुशी माझी सांगताहे ऐक बाळा काही
* सदोदित जरी का मी तुझ्या पास नाही
* जेवू खाऊ नाहू माखू घालतो ना तुला
* आईपरी वेणी फणी करतो ना तुला
* तुझ्यासाठी आईपरी बाबासुद्धा खुळा
* तोही कधी गुपचूप रडतो रे बाळा
* सांगायाची आहे माझ्या सानुल्या फुला
* दमलेल्या बापाची या कहाणी तुला....
* ना ना ना ना ना.. ना ना ना ना ना....
....................................................................

* (संदीपचा आवाज) गद्य:
* बोळक्यामध्ये लुकलुकलेला तुझा पहिला दात
* आणि पहिल्यांदाच घेतलास जेव्हा तोंडी मऊ भात
* आई म्हणण्याआधीसुद्धा म्हणली होतीस बाबा
* रांगत रांगत घेतलास जेव्हा घराचा तू ताबा
* लुटू-लुटू उभं रहात टाकलंस पाऊल पहिलं
* दूरचं पहात राहिलो फक्‍त,जवळ पहायचंच राहिलं
.....................................................................
* (सलीलचा आवाज) पद्य:
* असा गेलो आहे बाळा पुरा अडकून
* हल्ली तुला झोपेतच पहातो दुरून
* असा कसा बाबा देव लेकराला देतो
* लवकर जातो आणि उशीरानं येतो
* बालपण गेले तुझे-तुझे निसटून
* उरे काय तुझ्या-माझ्या ओंजळीमधून
* जरी येते ओठी तुझ्या माझ्यासाठी हसे
* नजरेत तुझ्या काही अनोळखी दिसे
* तुझ्या जगातून बाबा हरवेल का गं
* मोठेपणी बाबा तुला आठवेल का गं
* सासुराला जाता-जाता उंबरठ्यामध्ये
* बाबासाठी येईल का पाणी डोळ्यामध्ये
* ना ना ना ना ना.. ना ना ना ना ना....